เริ่มหัดเขียนกะเค้าบ้าง

คิดยังไงก็ไม่ทราบถึงได้มาเริ่มเขียนบล็อคกะเค้าด้วย อาจจะเป็นเพราะได้อ่านไดอารี่ของชาวบ้านมาพอสมควร บางคนก็เป็นคนกันเองอยู่กันไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไหร่รู้จักกันมาตั้งเเต่ตอนเรียนอยู่มหาลัยที่เมืองไทย เขียนดีถึงดีมากอ่านเเล้วเพลิน ส่วนใหญ่นี่จะออกเเนวเศรษฐศาสตร์สักส่วนใหญ่ หรือไม่ก็เล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตของนักเรียนนอก ก็ดีนะเขียนกันมาเยอะๆ ผมจะได้มีอะไรเเปลกๆใหม่ๆเข้ามาในชีวิตนักเรียนนอกอย่างผม ผมจะได้อ่านอะไรที่มันไม่ค่อยซีเรียสนอกไปจากตำราด้านเศรษฐศาสตร์และการเมืองบ้าง เพราะนอกจากเวลาเรียนกะทำงานแล้ว เวลาส่วนใหญ่ก็ได้ถูกจัดสรรไปใช้ออนไลน์ซะเป็นส่วนใหญ่ เช็คเมล์บ้าง เอ็มเอสเอ็นกะเพื่อนบ้าง อ่านข่าวสารเมืองไทย (อันนี้ถือซะว่าเป็นเวลาผ่อนคลายสุดๆ) เคยคิดเคยฝันอยู่เหมือนกันว่าอยากเขียนหนังสือออกมาเป็นเล่มของตัวเองซักหน่อย เเต่ก็ได้เเต่ฝันมาเป็นระยะเวลานานมาก เนื่องจากวันนึงมันมีเเค่ 24 ชั่วโมง แล้วผมมันพวกผลัดวันประกันพรุ่งซะด้วย จัดสรรเวลายังไม่ค่อยเป็นระบบเท่าไหร่นัก ซักเเต่ว่าใจตอนนั้นนี้อยากทำไรก็ทำ ไม่อยากทำนี่ก็ดื้อขึ้นมาซะดื้อๆ อย่างตอนนี้ก็เช่นกันอยู่ในช่วงอารมณ์อยากจะขีดๆเขียนๆอะไรซักอย่าง ผมก็นึกถึงบล็อกนี่ก่อนเลยเพราะมันเป็นอะไรที่สำเร็จรูปเหมือนบะหมี่ถ้วยอะนะ ที่เติมน้ำร้อนลงไปซํกสามนาทีเส้นมันก็พอง พอที่คนเราจะบริโภคเข้าปากประทังความหิวไปได้อีกมื้อ บล็อคนี่ก็สำหรับผมมันคงจะเป็นอะไรที่มากกว่าสิ่งที่มาประทังตัญหาของผม เพราะผมคงใช้มันให้คุ้ม เช่น เป็นที่ขีดเขียนระบายอารมณ์ถ่ายทอดความคิดของผม เป็นเเบบฝึกหัดในการใช้ทักษะการเขียนภาษาไทย และก็คงเป็นอะไรซักอย่างที่ผมก็ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าผมสามารถจะใช้มันทำอะไรได้อีก ก็ฝากบล็อกของผมให้พี่ๆน้องๆเพื่อนๆ พ่อเเม่ ได้เเวะเวียนเข้ามาอ่านกันบ้างเด้อ