Blog + Bloggers = Friends + Something New

ถ้าจะให้นั่งนับวันนับเดือนกันจริงๆแล้วบล็อคผมก็มีอายุหนึ่งขวบไปแล้วตั้งเเต่เดือนที่แล้ว (อันนี้เป็นความตั้งใจให้ตรงกับวันเกิดตัวเองด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เเต่ที่เเน่ๆจำง่ายดีครับ) ถึงเเม้ว่าเริ่มเเรกเเต่เดิมทีอาศัยว่าเปิดบล็อคไปก่อนเเล้วค่อยเขียน แต่เอาเข้าจริงๆกว่าจะได้ฤกษ์เขียนครั้งเเรกก็ปาเข้าไปอีกสี่ห้าเดือนให้หลัง แต่ตอนนั้นก็ได้มีโอกาสเเวะไปเยี่ยมบล็อคของชาวบ้านมากพอสมควร ลองมาทบทวนความทรงจำกันเล่นๆดีกว่าครับว่าประวัติความเป็นมาของบล็อคผมมันเป็นยังไง

เริ่มเเรกเลยนี่คงเป็นพี่ปิ่น คนที่ผมเห็นเเกเหมือนนักเรียนหัวกะทิมาตั้งเเต่เยาว์วัย คนอะไรเรียนเก่งโคตรๆ เเถมกิจกรรมยังเป็นเลิศ ภาพที่ผมติดตาก็คงเป็นตอนพี่เเกขึ้นไปรับเหรียญรางวัลเรียนดี คนอื่นๆขึ้นเเล้วก็ลงกันเเค่คนละรอบ พี่เเกก็ขึ้นลงรอบเดียวเหมือนกับคนอื่นเเต่ที่ต่างไปบ้างก็คงเเกได้ยืนอยู่บนเวทีนานกว่าชาวบ้านเพราะคงไม่สะดวกนักที่จะให้เเกเดินขึ้นลงๆหลายๆรอบ (คงเดากันได้นะครับว่าพี่เเกกวาดเหร๊ยญเรียนดีมาเยอะมาก กระเป๋าหน้าอกข้างซ้ายห้อยน่าเกลียดมากครับ) ต่อจากนั้นผมก็ยังเดินตามตูดเเกเข้าไปสำนักท่าพระจันทร์ เเม้จะไม่่ได้มีความตั้งใจอย่างเเรงกล้าว่าต้องเข้าที่นี่ แล้วผมก็จบออกมาจากสำนักท่าพระจันทร์และได้มีโอกาสมาศึกษาต่อที่ต่างประเทศนี่เเหละครับ ก็เป็นเเกนี่เเหละครับที่ส่งเว็บส่วนตัวที่ Umass Amherst มาให้อ่าน จวบจนเเกย้ายบ้านมาที่ Blogger ผมก็ยังเป็นผู้ติดตามที่ดี ตามกันมาอ่านจนผมคงถือได้ว่าเป็นพี่เเกนี่เเหละ ที่เปิดโลกอันใหม่ให้กับผมอีกทั้งยังเหล่า bloggers คนอื่นๆอีกเพียบ และยังเป็นคนที่ทำให้ผมอยากเขียนอะไรออนไลน์ให้เป็นได้มากกว่าไดอารี่บันทึกความทรงจำ

เหล่า Bloggers สายพันธ์ุต่อมาไม่น่าพ้น คุณพี่ B.F. Pinkerton กับ คุณพี่ POL US เหตุที่เอาท่านพี่สองท่านมารวมกันนี่สืบเนี่องมาจาก ท่านทั้งสองเป็นเหล่าเเฟนพันธ์ุเเท้ของเว็บพันธุ์ทิพในห้องไกลบ้าน (ห้องอื่นนี่ไม่รู้นะครับไม่ค่อยได้เข้าไปซักเท่าไหร่) พี่เเกสองคนจะเป็นคนตอบกระทู้เยอะมาก เขียนภาษาอังกฤษดีทั้งคู่ คนเเรกนี่รู้เยอะมากเกี่ยวกับเรื่องมหาลัย ขนาดผมว่าผมรุ้เยอะพอสมควร เเต่นี่พี่เเกรู้ในเชิงลึกลงไปอีก ส่วนท่านพี่ตำรวจไทยนี่ ก็คงเป็นเเนวเด็กนักเรียนนอกสอนเด็กใหม่ ให้คำเเนะนำไปเรื่อย อ่านเเล้วก็เพลินดี เลยเริ่มอยากรู้จักเพราะอ่านๆที่เเกคอมเมนต์เอาไว้ ก็คิดในใจเเม่งต้องเรียนคล้ายๆกูเเน่เลย ถึงตอบได้ตรงกับที่เราคิดไว้ ก็ตามบล็อคพี่ท่านทั้งสองไปอีกกว่าขวบปี ถึงได้มีโอกาสสนทนาทางเอ็มเอสเอ็นกันเเบบตัวเป็นๆ เเต่ก็คุยกันสัพเพเหระกันซะส่วนใหญ่ เเต่คงมีเรื่องหนักๆบ้าง อันนี้ให้ผมฝึกฝีมือซักสี่ห้าปีก่อน อาจจะพอสูสี (รึเปล่า) คุณพี่ทั้งสองเป็นโปรกอฟล์ไทเกอร์ วู๊ด ที่ผมคงจะล้มยาก แต่ก็เป็นเเรงกระตุ้นให้ผมคิดๆๆ แล้วก็พยายามผลิตงานเขียนทีมีสาระออกมา

คนต่อมานี่น่าจะเป็น ดร. หนุ่มจาก Cornell ผมว่าผมคุ้นหน้าพี่อย่างเเรงก็เหมือนกับที่พี่คุ้นๆหน้าผม เราไม่เคยทักกันเเบบตัวต่อตัว เเต่บทสนทนาส่วนใหญ่ผ่านมาจากเเป้นพิมพ์คนละซีกโลก ผมรู้จักเเกอย่างเป็นทางการก็ตอนที่ผมอยากรู้ว่าทำไงถึงเอาเพลงไปเเปะบนบล็อคได้วะ เพราะพี่เเกชอบเอาประกอบเป็นเเบ็คกรานด์อยู่เสมอ เลยไปทิ้งรอยเท้าไว้ในข้อความหนึ่งของบทความเเก พี่ท่านก็ใจดีอุตส่าห์มาบอกว่าเพื่อนเรารู้เเล้วว่าทำไง นั่นก็คงเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมเริ่มเเอดเเกลงในเอ็มเอสเอ็น แล้วผมก็เริ่มเป็นฝ่ายยิงคำถามเเกห่าใหญ่ ทำไงถึงเรียนรอด อ่านหนังสือเล่มไหนดี พี่เเกก็ใจดีตอบมาเป็นชุดอยู่เหมือนกัน หวังว่าพี่เเกคงยังไม่เบื่อกับคำถามของผมซะก่อน

ถ้าจะให้เเนะนำร้านกาเเฟ นั่งสบายๆคุยกันเรื่องการเมือง เศรษฐกิจ สิ่งเเวดล้อม ก็นี่เลยครับเชิญเเวะมาที่ Crystal Cafe เพื่อนเก่าเพื่อนเเก่มาตั้งเเต่ ป 1 จำได้่ว่าได้เจอกันครั้งสุดท้ายก็ตอนที่นายคนนี้กำลังเดินทางไปหาที่เรียนเเถบยุโรปที่สนามบิน หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลยจนพี่เเกย้ายถิ่นฐานมาอยู่เเถบเมืองหลวงของประเทศที่เรียกตัวเองว่า International FBI ถึงได้พูดคุยเเลกเปลี่ยนประสบการณ์กันอีกคร้ง จะว่าด้วยหน้าที่การงานเเกด้วยรึเปล่าที่สั่งถ้วยเเรกๆมากิน ช่างเสริฟ์เร็วเหลือเกิน แต่ถ้วยถัดมานี่รอแล้วรอเล่าเจ้าของร้านก็ยังไม่เอามาเสริฟ์สักที รู้มั๊ยว่าลูกค้ายังรออยู่นะ

คงจะเป็นการลำบากถ้าจะให้เอ่ยถึงเหล่าเพื่อนออนไลน์ทั้งหมดในเนื้อที่ที่จำกัด แต่ภายในขวบปีเเรกของการมีบล็อคเป็นของตัวเอง ผมได้เพื่อนมากขึ้น เพื่อนซึ่งเปิดโลกทัศน์ของผมให้ก้าวไปในอีกมุมมองที่ผมไม่เคยมอง ซึ่งทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ถ้าให้ผมประเมินผมว่าผมพอใจกับการมีบล็อค The Iconoclast's Journey มาก ผมก็หวังว่าในขวบปีที่สองคงมีเรื่องอะไรใหม่ๆให้ผมได้พบเจอ ก็เชิญทุกคนมาฝากรอยเท้าของย่างก้าวปีที่สองด้วยกันนะครับ แล้วปีหน้าผมคงได้เขียนบทความอย่างนี้ใหม่ Merry X' Mas and Happy New Year 2006 ทุกคนนะครับ